Η οικονομική κρίση ήρθε και μας ξεκούνησε για τα καλά από τη βολή και την ασφάλεια μας, και πόσο πιο δύσκολο είναι για τη γενιά μας να ανταποκριθεί στη νέα πραγματικότητα εφόσον έχουμε μεγαλώσει σε μια έντονα καταναλωτική εποχή. Ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα, τεράστιο το ποσοστό των ανέργων, μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχιας αλλά ακόμα και για αυτούς που δεν έχουν θέμα επιβίωσης η καθημερινότητα έχει σίγουρα διαφοροποιηθεί. Από την άλλη όμως είναι και μια ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και να θέσουμε προτεραιότητες στις επιθυμίες μας. Για μας τους ενήλικους και "μυαλωμένους":-) τα πράγματα είναι σχετικά ξεκάθαρα, τι γίνεται όμως με τα μικρά μας αγγελούδια που τα βλέπουμε και λιώνουμε και η μόνη μας σκέψη είναι ότι δε θέλουμε να τους λείψει τίποτα; Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα σημαντικά λάθη που μπορεί να κάνουμε σε σχέση με τη διαπαιδαγώγησή τους, το να τα μάθουμε να μην έχουν όρια στις επιθυμίες τους. Δίνοντας σε ένα παιδί ότι ζητά, θα το οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε δυστυχή ενήλικη ζωή. Πώς όμως μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να είναι πιο ολιγαρκές και συνεπώς πιο αυτάρκες; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τον υλιστικό βομβαρδισμό στον οποίο υπόκεινται τα παιδιά μας αλλά και να βοηθήσουμε τον οικογενειακό προυπολογισμό χωρίς να αισθανόμαστε όλοι ότι στερούμαστε;
*Ανακυκλώστε - Ανταλλάξτε ρούχα, παιχνίδια και παιδικά έπιπλα με φίλους γονείς.
*Μαθετε στο βλαστάρι σας να επιλέγει - Δεν έχει σημασία η αξία του αντικειμένου, ακόμα και αν θέλει να αγοράσει πέντε παιχνιδάκια του ενός ευρώ καλό είναι να μάθει πως δεν μπορεί να τα έχει όλα και πως οφείλει να διαλέξει.
*Μην αισθάνεστε τύψεις - Όλοι μας αισθανόμαστε τύψεις να λέμε όχι στις γλυκές φατσούλες που τόσο γλυκά μας αγκαλιάζουν όταν θέλουν κάτι να ζητήσουν. Ας δούμε όμως αυτό το όχι σαν επένδυση για το μέλλον τους. Τα παιδιά μας θα είναι πιο ευτυχισμένα αν μάθουν να θέτουν όρια στις επιθυμίες τους και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους το διδάξουμε αυτό.
*Μην τα βάζετε σε πειρασμό - Προτιμήστε μια όμορφη βόλτα στην εξοχή, σε ένα πάρκο, ένα μουσείο παρά στα μαγαζιά.
*Πείτε τους την αλήθεια - Εξηγήστε τους την πραγματικότητα χωρίς να τους προκαλέσετε φόβο και άγχος, τα παιδιά μας έχουν πολύ έντονο αισθητήριο καταλαβαίνουν πότε κάτι προβληματίζει τους γονείς, καλύτερα να ξέρουν ποια είναι η αλήθεια και να ξέρουν ότι με τον τρόπο τους μπορούν να βοηθήσουν την οικογένειά τους παρά να εκλαμβάνουν τις περικοπές σαν παραξενιά των γονιών τους.
*Δώστε το καλό παράδειγμα - Υιοθετήστε σωστή καταναλωτική συμπεριφορά, προσέξτε πως ψωνίζετε στα μαγαζιά, στο super market, πως διαχειρίζεστε τα τρόφιμα και τα διαφορά προϊόντα στο σπίτι. Τα παιδιά αντιγράφουν τη συμπεριφορά μας.
Και τελικά γεμίστε τη ζωή τους με πράγματα που έχουν πραγματική αξία, μια βόλτα στη θάλασσα, ένα καλό βιβλίο, παιχνίδι στο δάσος και πολύ πολύ αγάπη!
Έχθές είχα πάει τον μικρό μου σε μια θεατρική παράσταση και περάσαμε πολύ ωραία. Έχω λοιπόν μια φίλη που με το που αρχίζει η χειμερινή σεζόν θέλει να πάμε σε όσες περισσότερες θεατρικές παραστάσεις, ταινίες στο σινεμά και ότι υπάρχει για παιδιά. Εννοείται οτι δεν ακολουθώ την τρέλα της. Επ' ευκαιρία του άρθρου σου, θυμάμαι που οι γονείς μου μας πήγαιναν μια φορά το χρόνο θέατρο και είχαμε να το θυμόμαστε μέχρι την επόμενη χρονία! Είχε πραγματική ουσία αυτό που βιώναμε. Τώρα είναι εντελώς διαφορετικές οι καταστάσεις. Όχι οτι γίναμε πλουσιότεροι, απλά μας δίνονται περισσότερες επιλογές. Σκοπός λοιπόν είναι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις επιλογές αυτές όπως πολύ σωστά αναφέρεις. Είναι μεγάλη παγίδα να λές : μα το έχουν τα άλλα παιδάκια γιατί να μην έχει και το δικό μου και να καταλήγεις σε μια ασύδοτη προσφορά υλικών πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη πλευρά πρέπει να σκεφτούμε και πως θα λέμε το όχι. Να αναρωτιόμαστε πραγματικά τι κόστος θα έχει το ναι ώστε να μην καταλήξουμε να λέμε σε όλα όχι.
Προσπαθούμε όσο μπορούμε....
Οικονομική κρίση....και τώρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι ήταν ή θα έπρεπε να ήταν πάντα, θα μπορούσε να πει κάποιος.
Προσωπικά, όπως κι εγώ σαν παιδί αγάπησα τους γονείς μου για όλους τους λόγους πλην αυτών που σχετίζονταν με το πόσα υλικά πράγματα ήταν σε θέση ή έκριναν ότι έπρεπε να προσφέρουν σε μένα και τα αδέρφια μου, το ίδιο φαντάζομαι πως θα ισχύσει στο τέλος με τον Αντώνη αλλά και με το οποιοδήποτε παιδί.
Η καταλυτική στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου σε σχέση με τους γονείς του εμφανίζεται όταν ο ίδιος θα γίνει γονιός. Αν δεν γίνει, απλώς θα έχει στερηθεί την ευκαιρία να κρίνει και να συγκρίνει σε αυτόν τον τόσο άμεσο βαθμό τους γονείς του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Η προσφορά των καταναλωτικών αγαθών από τους γονείς στα παιδιά, έρχεται τελευταία κατά τη διαβάθμιση των γεγονότων που κρίνουν τόσο την προσωπικότητα του παιδιού ως ενήλικα όσο και τη σχέση του με τους γονείς του. Θεωρώ πως στα πλαίσια της προώθησης των καταναλωτικών προιόντων, η διαφήμιση στοχεύει στην δημιουργία α) προτύπων τρόπων ζωής β) ενοχικών συνδρόμων σε όσους αδυνατούν ή αρνούνται να ακολουθήσουν αυτά τα εξωοικογενειακώς δημιουργηθέντα πρότυπα, (πλαστά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη, σήμερα, ολοένα και περισσότερος κόσμος καλείται να θυσιάσει, πέρα από τα προαναφερθέντα "κεκτημένα", τα ουσιαστικά κεκτημένα, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η σωστή διατροφή και εν τέλει την ελευθερία τη δική του αλλά και των παιδιών του. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, που δεν ταιριάζει σε τούτο το ιστολόγιο.
Τα παιδιά θέλουν οι γονείς τους να τα αγαπάνε και να τα αποδέχονται όπως είναι. Δυστυχώς όμως, από ένα παιχνίδι της ζωής, αυτό θα το συνειδητοποιήσουν πλήρως, μόνο όταν μεγαλώσουν αρκετά και ακόμα περισσότερο όταν τα ίδια γίνουν γονείς. Η αγάπη και η αποδοχή είναι τα μόνα ουσιαστικά πράγματα που κινδυνεύουμε να αποτύχουμε να τους προσφέρουμε.