Δεν ξέρω αν έχω ξανααισθανθεί ποτέ τόσο έντονα την άνοιξη. Μαζί με την αναγέννηση της φύσης, βιώνω και τη δική μου. Ο χειμώνας αυτός ήταν κάπως ζόρικος, η υγεία, οι σχέσεις μου, η επαγγελματική μου ζωή, όλα ταλαιπωρήθηκαν. Ταρακουνήθηκα όμως, δεν προσπαθώ να καταφύγω σε εύκολες λύσεις και αλλάζω. Ψάχνω για τις αιτίες, δεν προσπαθώ να εξαφανίσω το σύμπτωμα και ελπίζω οι αποφάσεις που πήρα να μου βγουν...
Το 2005 και μετά από ένα χρόνο έντονων πόνων στις αρθρώσεις και φοβερής σωματικής κόπωσης και αφού πηγαινοερχόμουν σε γιατρούς και νοσοκομεία για καιρό, με ενημέρωσαν ότι πάσχω από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μέχρι το 2007 και παρ' όλο που έφερνα όσες αντιστάσεις μπορούσα στη γιατρό μου, πήρα ένα σωρό κορτιζόνες και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα με πολλές παρενέργειες. Τότε αποφάσισα να κόψω τα φάρμακα και να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Ήμουν μέχρι το ΄07 σε ένα γάμο που για λόγους που δεν έχουν πια σημασία, δεν λειτουργούσε. Χώρισα, στάθηκα ξανά στα πόδια μου, ερωτεύτηκα τον Αλέξανδρο και περνούσε ο καιρός και φάρμακα δεν έπαιρνα και συμπτώματα δεν είχα. (Μήπως τελικά, η θεραπεία είναι η καλή διάθεση; Μπορεί...) Στη συνέχεια έμεινα έγκυος, γέννησα το αγοράκι μου και όλα πήγαιναν καλά μέχρι μου φέτος το Γενάρη 3,5 χρόνια μετά τη διακοπή των φαρμάκων, εμφανίστηκαν ξανά φλεγμονές στις αρθρώσεις των δαχτύλων μου.
Και άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια, αναμνήσεις, πόνοι και ολίγη κατάθλιψη. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και μάλιστα γρήγορα, δεν μπορούσα να είμαι συνέχεια πεσμένη, ζω σε ένα σπίτι με ανθρώπους που με έχουν ανάγκη. Και τελικά αποφάσισα να μελετήσω, δεν πήγα σε ρευματολόγο αλλά σε ομοιοπαθητικό και διάβασα και όσο διάβαζα τόσο συνειδητοποιούσα ότι ο οργανισμός μας λειτουργεί ως σύνολο: σώμα, πνεύμα και ψυχή. Ναι, το έχω ξαναδιαβάσει αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που το παίρνω απόφαση να παρακάμψω τη δυτική ιατρική και να πάρω την υγεία μου στα χέρια μου και έκανα μεγάλες αλλαγές.
Η πρώτη απόφαση που πήρα ήταν να συνεχίσω το διδακτορικό μου. Παρ' όλο που τα πήγαινα πολύ καλά με τη διατριβή μου μέχρι το 2007, μετά το διαζύγιο οικονομικοί λόγοι που με ανάγκασαν να δουλεύω αρκετές ώρες, και έπειτα η εγκυμοσύνη μου και η γέννηση του Αντώνη με ανάγκασαν να σταματήσω τη μελέτη μου. Ποτέ όμως δεν ήμουν καλά με αυτή την εξέλιξη, μου στοίχισε ψυχικά και τώρα αποφάσισα να ξεκινήσω ξανά. Αργά αργά, δεν πειράζει αρκεί να δίνω λίγη τροφή στο μυαλό μου και να απολαμβάνω ξανά αυτή την υπέροχη αίσθηση ότι κάνω κάτι για τον εαυτό μου.
Έπειτα έβαλα ξανά τη γιόγκα στη ζωή μου συστηματικά. Έχει πολύ πλάκα που ο Αντώνης προσπαθεί πολλές φορές να αντιγράψει τις διάφορες στάσεις, παίρνει μάλιστα και ύφος πολύ σοβαρό και είναι τόσο χαριτωμένος, άλλοτε βέβαια βαριέται και μου γκρινιάζει αλλά πιστεύω ότι θα μάθει σιγά σιγά ότι η μαμά χρειάζεται και λίγο το χώρο της. Μετά τη γιόγκα αισθάνομαι πάντα φοβερή ευεξία και όσο και αν σας φαίνεται περίεργο περίσσια τρυφερότητα και αγάπη για τους γύρω μου.
Και τέλος έκανα μια τεράστια αλλαγή στη διατροφή μου, έκοψα κρέας, γαλακτοκομικά, ζάχαρη και επεξεργασμένα τρόφιμα. Εντάξει δεν πήρα όρκο τιμής ότι δε θα ξαναφάω τίποτα από τα παραπάνω αλλά σίγουρα δεν είναι στο καθημερινό μου διαιτολόγιο. Θα σας γράψω σύντομα πιο αναλυτικά για το θέμα της διατροφής.
Με αυτά και με εκείνα ψάχνω για τις ισορροπίες μου, ψάχνω για τρόπους να βοηθήσω τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, και τους συνανθρώπους μου. Έχω πολλά να σας διηγηθώ για όσα ανακαλύψαμε με τον Αλέξανδρο και τον Αντώνη μου τους τελευταίους μήνες, αλλά σιγά σιγά.
Καλώς ήρθες Άνοιξη!
