Να το και το 2011, για άλλη μια φορά ο χρόνος πέρασε πιο γρήγορα απ' ότι θα ήθελα, τρέχει κι αυτός μαζί με μας. Δε λέω, όμορφο να μεγαλώνεις αλλά είναι κάποιες στιγμές, κάποιες περίοδοι στη ζωή μου που απλώς θα ήθελα να κρατήσουν λίγο παραπάνω. Να, ας πούμε τα μικράτα του Αντώνη, οι στιγμές που πρωτοερωτεύτηκα τον άνθρωπό μου, τα νιάτα...
Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν έβαζα τους στόχους για τη νέα χρονιά. Όχι, φέτος δε θέλω να σκέφτομαι άλλο για μια καλή δουλειά, οικονομική ασφάλεια, ένα αμαξάκι, να χάσω 3 κιλά, να κάνω περισσότερη γυμναστική και όλα αυτά που κάποτε έμοιαζαν σημαντικά. Για φέτος θέλω περισσότερη αισιοδοξία, χαρά, όμορφες στιγμές με φίλους και οικογένεια, υγεία και πολύ αγάπη να πλημμυρίζει τους τοίχους του σπιτιού μου.
Μπορεί να μην μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο αλλά τουλάχιστον μπορούμε να φτιάξουμε αναμνήσεις να μας συντροφεύουν μια ζωή...
