Μετά από μια εξαιρετική εγκυμοσύνη, την οποία χάρηκα όσο δεν πάει και την έζησα όσο πιο φυσικά ήξερα τότε, είχα ένα κακό, "βίαιο" τοκετό. Η λέξη βίαιος μπορεί να ακούγεται υπερβολική αλλά κατα τη γνώμη μου, η καισαρική τομή στην οποία κατέφυγε ο γιατρός μου δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση τη φυσική εξέλιξη της εγκυμοσύνης μου, και σε καμία περίπτωση δεν ήταν δικαιολογημένη. Μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχω βέβαια και εγώ αφού η απειρία μου και ο φόβος με ώθησαν να δεχτώ την εξέλιξη αυτή σαν να μην ήμουν εγώ και το μωρό μου φτιαγμένοι για να ζήσουμε μια φυσιολογική γέννηση. Και τελικά, από πότε η γέννα είναι μια κατάσταση που χρήζει χειρουργίου, ολικής αναισθησίας (ακραίο αλλά στη δική μου περίπτωση έτσι έγινε) και εξειδικευμένης ιατρικής παρακολούθησης; Οι γυναίκες δηλαδή του δυτικού, καπιταλιστικού (έχει κι αυτό τη σημασία του) κόσμου δεν είμαστε ικανές να φέρουμε στον κόσμο παιδιά με τον τρόπο που εκατομύρια γυναίκες το κάνουν μέχρι σήμερα. Δέχτηκα, λοιπόν τότε, την αναπάντεχη εξέλιξη ως αναγκαία, το αφύσικο ως αναπόφευκτο...
Δε θέλω να φλυαρίσω άλλο για τη δική μου περίπτωση. Θέλω να σας δείξω το trailer μιας ταινίας που λέγεται "Orgasmic birth" και αναφέρεται σε πραγματικές ιστορίες και αφηγήσεις και εστιάζει στην αντιμετώπιση της γέννας ως μιας απολαυστικής διαδικασίας. Εϊναι άλλωστε η γέννα η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή των περισσοτέρων γυναικών, είναι η στιγμή που γινόμαστε μητέρες, θα έπρεπε να την χαιρόμαστε...